cuda wianki

Wianki - moja ulubiona forma dekoracji, tym razem uplecione z traw i zbóż. Zbierałam je wiosną kiedy były zielone, jeszcze zanim zakwitły, dzięki temu teraz nie kruszą się i nie gubią nasion. Są miłym wspomnieniem lata.

Pierwszy z nich wykonany jest z głuchego owsa, który bujnie wyrósł wzdłuż drogi do naszego domu.

Kolejny to mieszanka kilku rodzajów traw.

Trzeci to wianek ze słomy i żyta.

 

Ostatnio miałam też dość nietypowe zadanie: dekoracja posesji przy drodze. A wszystko to z okazji dożynek gminnych, które odbywały się w mojej wiosce.

 Obchody dożynkowe rozpoczynał korowód złożony z kombajnów, traktorów z maszynami rolniczymi i przyczepami, pięknych koni zaprzęgniętych do wozów ale i starych modeli motocykli czy samochodów. Następnie była Msza Św. dziękczynna za zebrane plony a potem wspólne biesiadowanie przy muzyce do późnej nocy. 

Kto chętny, ustawiał przed domem wspomniane dekoracje, tzw. baby czyli kukły wypchane słomą czy sianem. Pomysły mieszkańców były różne, to niektóre z nich.

Ja zrobiłam dla sąsiada parę wybierającą się na dożynki na słomianym rowerze:

A przy naszej posesji powstał kurnik. Mieszkańców kurnika zrobiłam ze słomy i siana, które formowałam w odpowiedni kształt, za pomocą nici tapicerskich. Przydały mi się suszone trawy i zboża, z których zrobiłam ogony i pióra mojego drobiu :)  Oczy mają z dużych guzików a nogi z grubych prętów.

Tak się prezentowało moje "kurze obejście":

 

Miłego weekendu :)

Ika